همه چیز راجب کم خوری عصبی – انورکسیا

به گزارش مجله نو: همه چیز راجب کم خوری عصبی

آنورکسیا (Anorexia) یا بی اشتهایی عصبی و یا کم خوری عصبی یک اختلال غذایی است که به موجب آن افراد به خود گرسنگی می دهند. این مشکل معمولاً در افراد جوان در زمان آغاز بلوغ شروع می شود.

انورکسیا

بی اشتهایی عصبی,انورکسیا,انورکسی,لاغر

آنورکسیا (Anorexia) یک اختلال غذایی است که به موجب آن افراد به خود گرسنگی می دهند. این مشکل معمولاً در افراد جوان در زمان آغاز بلوغ شروع می شود. افرادی که از آنورکسیا رنج می برند دچار کاهش وزن شدید می شوند. این کاهش وزن معمولاً 15 کیلوگرم پایین تر از وزن طبیعی فرد می باشد. افراد مبتلا به آنورکسیا معمولاً افرادی بسیار لاغر هستند اما تصور می کنند که اضافه وزن دارند. کاهش وزن آن ها به طرق مختلف حاصل می شود که برخی از متداول ترین آن ها ورزش شدید، استفاده از داروهای ملین و نخوردن است.

آنورکسیا نرووزا به دو دسته تقسیم می شود

نوع محدود کننده: restricting type

که کاهش وزن در آن از طریق محدودیت کالری صورت می گیرد. این نوع از آنورکسیا با رژیم های شدید، روزه گرفتن و تمرین های ورزشی شدید همراه است.

نوع پاکسازی کننده: purging type

این گروه افراد پس از دریافت کالری سعی می کنند با استفاده از داروهای مسهل یا مدر یا از طریق استفراغ غذای مصرفی خود را دفع کنند.

آنورکسیا در بین دختران نوجوان، زنان جوان و در رنج سنی 13 تا 20 سال بیشترین شیوع را دارد اما امکان بروز آن در بین همه مردم اعم از مرد و زن و در هر سنی وجود دارد.

افراد مبتلا به این اختلال ترس و واهمه شدیدی از چاق شدن دارند. عادات غذایی آن ها نیز از همین ترس ناشی می شود. آنورکسیا معمولاً دختران نوجوان را تحت تأثیر قرار می دهد.

این افراد حتی بعد از اینکه وزن بسیار زیادی کم می کنند و بسیار لاغر می شوند این کار را تا بیمار شدن و حتی مرگ پیش می برند و تصور می کنند که هنوز اضافه وزن دارند. معمولاً عادات غذایی عجیبی دارند مثل امتناع از غذاخوردن در حضور دیگران. گاهی اوقات این افراد غذاهای بسیار سنگین و حجیمی برای دیگران آماده می کنند، اما خودشان هیچ از آن نمی خورند.

گفته می شود که این اختلال در طبقات اجتماعی-اقتصادی بالاتر شایع تر است و آن هایی که در فعالیت هایی شرکت دارند که لاغر بودن مسئله مهمی است، مثل رقص، نمایش و دونده های استقامت، بیشتر به این اختلال دچار می شوند.

هیچ فرقی نمی کند! اگر یکی از اعضای خانواده وقت هایی که عصبی می شود، کم خور یا پرخور می شود بدانید که دچار مشکل است و باید به پزشک مراجعه کند. متخصصان می گویند؛ بی اشتهایی عصبی در واقع یک اختلال روانی است که طی آن بیمار به رغم گرسنگی، از خوردن غذا به حد کافی پرهیز می کند و وزن او به قدری کاهش می یابد که به شدت لاغر و نحیف می شود.
به گفته محققان این اختلال معمولاً به دنبال رژیم گرفتن عادی برای کاهش وزن آغاز می شود. فرد بیمار بسیار کم غذا می خورد و از توقف رژیم لاغری پس از وزن کم کردن خودداری می کند. در این حالت دریافت ذهنی و تصور فرد نسبت به بدن خودش مشکل می شود؛ به طوری که با وجود لاغری زیاد، هنوز فکر می کند که چاق است.
آنورکسیا خطرات بسیار زیادی را متوجه سلامتی می کند. این خطرات عبارت اند از، جمع شدن استخوان ها، کمبود موادمعدنی، پایین بودن دمای بدن، نامنظم بودن ضربان قلب، نارسایی دائمی در رشد طبیعی، ایجاد پوکی استخوان و بولیمیا

شایع ترین علائم این اختلال، عبارت اند از کاهش وزن به میزان حداقل 15 درصد وزن بدن، بدون این که بیماری جسمانی وجود داشته باشد. در این وضعیت انرژی فرد به رغم تحلیل رفتن بدن در حد خوبی است. فرد ترس زیادی از چاقی دارد و دچار افسردگی، بی اشتهایی، یبوست، توقف قاعدگی، عدم تحمل سرما، خودداری از حفظ حداقل استاندارد وزن برحسب سن و قد و اشکال در برداشت ذهنی از شکل بدن خود می شود؛ به طوری که با وجود لاغری زیاد هنوز فکر می کند که چاق است.

به گفته متخصصان؛ هنوز علل بروز این اختلال ناشناخته است. محققان احتمال می دهند که برخی از این عوامل شامل تعارضات خانوادگی و تعارضات جنسی، ترس بیمارگونه از اضافه وزن، اپیدمی لاغری به عنوان مد روز و مظهر زیبایی یا به عنوان یکی از علائم افسردگی یا اختلال شخصیت هستند.

عواملی که خطر ابتلا به این اختلال روانی را افزایش می دهند، عبارتند از: فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصیت تکامل طلب، وسواسی یا پیروزی خواه، استرس روانی یا مشاغل خاص.

با کم خوری عصبی چه کنیم؟

متخصصان تأکید می کنند که به منظور پیشگیری از اختلال کم خوری عصبی با مشکلات شخصی به طور منطقی برخورد کنید. سعی کنید با کمک مشاوران، درمانگران، خانواده و دوستان، مشکلات را برطرف کنید یا با آن ها کنار بیایید. درصورتی که بیمار خود به وجود اختلال عاطفی واقف شود، کمک بخواهد و همکاری خوبی در طی درمان داشته باشد، این وضعیت قابل درمان است. اما بدون درمان، این اختلال می تواند باعث ناتوانی دائمی یا حتی مرگ شود.

آمارها نشان می دهد؛ بیمارانی که دچار بی اشتهایی عصبی هستند، زیاد دست به خودکشی می زنند؛ زیرا عزت نفس آن ها پایین است. درمان این بیماران ممکن است چندین سال ادامه یابد و البته عود کردن بیماری بخصوص زمانی که فرد تحت استرس قرار بگیرد، محتمل است.

هدف از درمان، این است که بیمار مجدداً الگوی مناسب غذا خوردن را از سر گیرد تا وزن وی به حالت طبیعی بازگردد. بیمار می تواند با تمرینات مخصوص برای تغییر رفتار زیر نظر متخصص به این نتیجه مهم دست یابد. انواع داروهای مورد استفاده در روان پزشکی نیز برای این بیماران موثر هستند، اما هیچ داروی مشخصی وجود ندارد که تأثیر آن بر این بیماری قطعی باشد.

همچنین تأکید می شود که یک رژیم غذایی مناسب درمان برای بیمار ارائه شود. همچنین امکان دارد که مکمل های ویتامینی یا مواد معدنی نیز برای وی تجویز شوند.

اگر یکی از اعضای خانواده شما هم دچار یک نوع اختلال غذایی است، باید بدانید که این افراد به حمایت بسیار زیادی نیاز دارند. حتماً باید به آن ها توصیه کنید به یک متخصص تغذیه مراجعه کنند. باید آمادگی امتناع ها، مقاومت ها و حتی عصبانیت آن ها را داشته باشید. یک پزشک یا مشاور می تواند به او کمک کند با مشکل خود مقابله کند.

بی اشتهایی عصبی, انورکسیا, انورکسی,مقالات مخصوص لاغرها

عواقب آنورکسیا بر سلامتی
آنورکسیا خطرات بسیار زیادی را متوجه سلامتی می کند. این خطرات عبارت اند از، جمع شدن استخوان ها، کمبود موادمعدنی، پایین بودن دمای بدن، نامنظم بودن ضربان قلب، نارسایی دائمی در رشد طبیعی، ایجاد پوکی استخوان و بولیمیا نرووسا (پرخوری عصبی).

استفاده طولانی مدت از ملین ها نیز برای بدن مضر است. این داروها عضلات روده را فرسوده کرده و موجب پایین آمدن کارایی آن می شود. برخی ملین ها شامل مواد مضری هستند که ممکن است در بدنتان بازجذب شوند.

آنورکسیا و بارداری

برای به دنیا آوردن نوزاد سالم، زنان باردار باید به طور متوسط 10 تا 15 کیلوگرم وزن اضافه کنند. گفتن این مطلب به فرد مبتلا به آنورکسیا مثل این می ماند که به یک فرد عادی بگوییم 50 کیلو اضافه خواهد کرد. اگر مبتلا به آنورکسیا هستید، برای باردار شدن و وضع حمل دچار مشکل خواهید شد. اگر کمبود وزن داشته باشید و از انواع و اقسام مواد غذایی هم استفاده نکنید، ممکن است جان خودتان و فرزندتان به خطر بیفتد.

خانم های مبتلا به اختلالات غذایی بیشتر دچار سقط جنین می شوند و ممکن است نوزادشان زودرس به دنیا بیاید و درمعرض مشکلات سلامتی بسیاری باشد.

همه خانم های باردار باید از مراقبت های قبل از حاملگی خوبی بهره مند شوند. آن هایی که در ریکاوری از آنورکسیا یا بولیمیا به سر می برند، نیاز به مراقبت ویژه دارند. حتماً باید ویتامین های مربوط به قبل از وضع حمل را مصرف کرده و ویزیت های پزشک را مرتب انجام دهید. حق ورزش ندارید مگر اینکه پزشکتان آن را عاری از اشکال بداند.