نادر فلاح: خنداندن زورکی در سینمای ایران تماشاچی را دلزده میکند
سینمای کمدی یکی از ژانرهای محبوب و پرطرفدار در سراسر دنیا است که به دلیل ویژگیهای خاص خود، توانسته است ارتباط عمیقی با مخاطب برقرار کند. با این حال، نادر فلاح، بازیگر برجسته سینمای ایران، در گفتگویی که با خبرنگار سینمایی ایرنا داشت، نگرانیهای خود را درباره وضعیت سینمای کمدی ایران ابراز کرد. او از مشکلات اساسی در تولید فیلمهای کمدی در ایران صحبت کرد و تأکید داشت که اغلب آثار کمدی ایرانی به جای تمرکز بر قصهگویی و شخصیتپردازی، تنها به دنبال خنداندن تماشاگر به هر قیمتی هستند. در این مقاله، به بررسی نگرانیهای فلاح و تحلیل وضعیت سینمای کمدی ایران پرداخته خواهد شد.

سینمای کمدی ایران: از خنداندن زورکی تا دلزدگی تماشاگران
نادر فلاح به طور صریح بیان کرد که سینمای کمدی ایران از چارچوبهای جهانی فاصله گرفته است. به گفته او، بسیاری از آثار کمدی که این روزها در سینماهای ایران به نمایش درمیآیند، در تلاشاند تا به هر قیمتی خنده از تماشاگر بگیرند. این تلاشها نه تنها باعث پایین آمدن سطح کیفی آثار کمدی میشود، بلکه حتی تماشاگران را نیز دلزده میکند. فلاح با اشاره به این که در دنیای سینما کمدی باید همراه با قصهگویی، شخصیتپردازی و رویدادهای معنادار باشد، توضیح داد که در حال حاضر در سینمای ایران بیشتر بر خندههای سطحی و لحظات بدون عمق تمرکز شده است. این موضوع باعث میشود که آثار کمدی ایرانی به جای جذب تماشاگران، آنها را از خود دور کنند.
چرا کمدی ایرانی از فیلمنامه رنج میبرد؟
یکی از مشکلات اساسی که نادر فلاح به آن اشاره کرد، کمبود فیلمنامهنویسهای متخصص در حوزه کمدی است. به گفته فلاح، سینمای ایران در کل از فیلمنامه رنج میبرد و این مشکل در سینمای کمدی به شدت مشهود است. در حالی که در دیگر ژانرهای سینمایی، فیلمنامهها معمولاً از پیچیدگیهای لازم برخوردارند، در سینمای کمدی ایران بیشتر بر خلاقیت بازیگران و تواناییهای آنها در خلق لحظات خندهدار تمرکز شده است. فلاح تأکید کرد که کمدی باید از یک داستان مستحکم و جذاب برخوردار باشد و صرفاً نباید به دنبال لحظات خندهدار سطحی باشد. در نتیجه، نبود فیلمنامهنویسهای ماهر و متخصص در این حوزه، باعث شده که بسیاری از فیلمهای کمدی ایرانی فاقد ساختار درست و داستانی جذاب باشند.
از کمدیهای سطحی به کمدیهای وزین: نیاز به تغییر در رویکرد
نادر فلاح در ادامه صحبتهای خود به فیلم «عینک قرمز» اشاره کرد و آن را نمونهای از کمدی وزین و معنادار دانست. این فیلم که توسط حسین مهکام ساخته شده، به نوعی کمدی مدرن و پستمدرن پرداخته است که علاوه بر خنده، داستانی پیچیده و معنادار دارد. فلاح بیان کرد که فیلمهایی مانند «عینک قرمز» در تلاشاند تا کمدی را از حالت سطحی خارج کنند و به آن عمق و معنا بدهند. با این حال، او اشاره کرد که متأسفانه این نوع کمدیها در سینمای ایران با استقبال چندانی روبهرو نمیشوند و تماشاگران ممکن است به دلیل پیچیدگیهای داستانی این گونه آثار را پس بزنند. فلاح معتقد است که سینمای کمدی باید به سمت کمدیهای وزین و معنادار حرکت کند و نه تنها به دنبال خنداندن تماشاگر باشد بلکه باید از نظر هنری و معنایی نیز غنی باشد.
کمدیهای ایران و نیاز به نوآوری در فیلمنامه
نادر فلاح همچنین بر لزوم نوآوری در فیلمنامههای کمدی تأکید کرد. به گفته او، سینمای کمدی ایران نیاز به نوآوری در سطح فیلمنامهها دارد. در حالی که بسیاری از فیلمهای کمدی ایرانی بر اساس کلیشهها و فرمولهای ثابت ساخته میشوند، فلاح معتقد است که برای موفقیت در این ژانر، باید به فیلمنامهها توجه بیشتری شود. فیلمنامهها باید نه تنها لحظات خندهدار ایجاد کنند بلکه باید داستانهایی جذاب و شخصیتهایی متنوع و جالب داشته باشند که تماشاگران را درگیر کنند. به همین دلیل، او از فیلمسازان و نویسندگان خواست تا به ساختارهای داستانی و فیلمنامهای خود توجه بیشتری داشته باشند و از تکرار موضوعات سطحی و ساده پرهیز کنند.
سینمای کمدی، فضایی برای خلاقیت و نوآوری
نادر فلاح بهعنوان یک پیشکسوت سینما و تئاتر، بهخوبی میداند که کمدی یکی از پیچیدهترین ژانرهای سینمایی است که نیاز به ظرافت و دقت زیادی در تولید دارد. او با اشاره به شخصیتهای بزرگی همچون باستر کیتون، چارلی چاپلین و لورل هاردی، تأکید کرد که برای خلق کمدی موفق باید از تجربیات این بزرگان بهره برد و از تکنیکهای خاص آنها استفاده کرد. فلاح معتقد است که سینمای کمدی ایران باید از این الگوها الهام بگیرد و به جای خنداندن زورکی، به خلق لحظات کمدی عمیق و اصیل بپردازد. این رویکرد نه تنها به ارتقاء سطح سینمای کمدی ایران کمک میکند بلکه میتواند آن را در سطح جهانی نیز معرفی کند.
نتیجهگیری
سینمای کمدی ایران در حال حاضر با مشکلات زیادی روبهرو است که مهمترین آنها نبود فیلمنامههای قوی و مبتنی بر داستانهای جذاب است. نادر فلاح با اشاره به اهمیت قصهگویی، شخصیتپردازی و ایجاد لحظات معنادار در سینمای کمدی، خواستار توجه بیشتر به فیلمنامهها و رویکردهای نوآورانه در این ژانر شد. به نظر میرسد که برای رسیدن به استانداردهای جهانی در کمدی، سینمای ایران نیاز به بازنگری در روشهای ساخت و تولید فیلمهای کمدی دارد و باید به جای تمرکز بر خنداندن زورکی، به خلق آثار با کیفیت و هنری در این حوزه پرداخته شود.