ماجرای کلاس‌های بدون استاد
به گزارش وبسایت مجله خبری نو، ذوق و شوق دانشجویان جدیدالورود به دانشگاه‌های برتر ایران، همچون صنعتی شریف و تهران، با شنیدن این خبر که هفته‌ای یک استاد مهاجرت می‌کند، کور شده است.
بسیاری از دانشجویان، زمانی که نام خود را در فهرست پذیرفته‌شدگان دانشگاه‌هایی چون شریف می‌بینند، در خیال خود به استادان نخبه و برجسته‌ای می‌اندیشند که قرار است زیر نظر آن‌ها آموزش ببینند. اما در سال‌های اخیر، روند مهاجرت استادان دانشگاه‌های تراز اول کشور به‌ویژه در دو سال گذشته، شدت بی‌سابقه‌ای یافته است.
این بحران تا جایی پیش رفته که جایگزینی برای استادان مهاجر عملاً ممکن نیست. ابراهیم آزادگان، استاد دانشگاه صنعتی شریف، در نشستی اعلام کرده است که طی سه سال گذشته حدود ۷۰ استاد از این دانشگاه مهاجرت کرده‌اند.
چرا صندلی استادان دانشگاه خالی شد؟
استادان دانشگاه با نگرانی از آینده جامعه، از مسائل مالی گرفته تا عدم امنیت و آسایش، متوسل به مهاجرت می‌شوند. شاید در وهله اول تصور شود که اصلی‌ترین مشکل، مسائل مالی است، اما این فقط یک بعد از ماجراست.
به گفته یک دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف یکی از اساتید مطرح ایران که رتبه یک کنکور سال ۶۸، رتبه یک کارشناسی و رتبه یک ارشد الکترونیک شریف و اولین فارغ التحصیل دکتری مخابرات کشور بوده و بعدتر استاد دانشگاه شریف شده و حتی وزیر اقتصاد هم شاگرد این استاد بوده در مورد علت رفتنش می‌گوید: «من می‌توانستم تا ۷۰ سالگی بمانم ولی در ۵۸ سالگی تقاضای بازنشستگی کردم. علتش این بود که این‌هایی که می‌آیند سر کلاس، نه امیدی دارند و نه انگیزه‌ای.»
انگیزه‌ای که برای اساتید غیب شد؛ چه جوان‌های باهوشی که جایشان در کلاس خالی است
استاد دانشگاهی که پیش‌تر نقل قولی از او آورده شد در مورد از بین رفتن انگیزه اینطور توضیح می‌دهد: «از زمان وزارت بهداشت توسط دکتر قاضی زاده هاشمی، استعدادهای خوب می‌روند تجربی و کمتر کسی می‌آید ریاضی. چهل درصد سهمیه‌ای را هم که به ما می‌دهند که رتبه ۲۰ هزار کنار رتبه ۲۰ می‌نشیند! خودتان تصور کنید چه می‌شود.»
در روزهای ابتدایی کار دولت چهاردهم ضرورت اصلاح و بازنگری سهمیه ورود به دانشگاه‌ها به ویژه در رشته‌های پرمتقاضی تبدیل به موضوعی مهم و قابل بحث شد. اما در سال جدید کنکور هم خبری از اصلاحات نبود و انتقادات پس از مشخص شدن قبولی‌ها بالا گرفت.
هزینه زندگی اساتید در ایران بسیار بالا است
یکی از اساتید دانشگاه شریف که نخواسته نامش فاش شود به خبرنگار فرارو گفت: «از محوطه دانشگاه سمت دانشکده می‌رفتم که شنیدم اکیپی از بچه‌ها در مورد رتبه کنکورشان صحبت می‌کند، یکی از آن‌ها گفت رتبه‌اش ۱۰ هزار شده و سهمیه رتبه او را به ۱۰۰ رسانده است. از قضا همان دانشجو سر کلاسم حاضر شد و در اولین جلسه برگزاری کلاس چنان خارج از فضای بحثی ما بود که انگار از سیاره دیگری آمده است.»
او برای تشریح وضعیتی که دانشگاه شریف در چند سال اخیر دارد گفت: «در برابر او دانشجویانی را می‌شناسم که با من کلاس کنکور داشتند و با رتبه ۱۰۰۰ نتوانستند رشته دلخواهشان را در دانشگاه شریف قبول شوند. چه جوان‌های باهوشی خانم خبرنگار! نمی‌توانم از روحیه آن‌ها پس از دیدن رتبه کنکورشان حرفی بزنم. واقعا جایشان سر کلاس خالی است و فکر می‌کنم حالا آب در هاون می‌کوبم.»
کجا پژوهش کنیم؟
از طرفی دیگر نبود تجهیزات، بودجه ناکافی و محدودیت در فعالیت‌های تحقیقاتی باعث کاهش انگیزه می‌شود. یکی دیگر از اساتید دانشگاه شریف نیز به خبرنگار فرارو گفت که بسیاری از اساتید بهترین دانشجویان را کاندید می‌کنند تا برایشان شرایط تحصیلی و تحقیقی بهتری خارج از ایران پیدا کنند.
نقشه‌برداری برای خروج اسات
