آیا اوپک گازی در راه است؟
به گزارش وبسایت مجله خبری نو، محسن پاکنژاد، وزیر نفت، در بیست‌وهفتمین نشست وزارتی مجمع کشورهای صادرکننده گاز (جی‌ئی‌سی‌اف) اظهار کرد که پیشنهاد تبدیل این مجمع به «سازمان کشورهای صادرکننده گاز» از سوی ایران مطرح شده و مورد استقبال قرار گرفته است. این پیشنهاد در واقع تلاش برای تثبیت قدرت جمعی و ایجاد سازوکار الزام‌آور برای تصمیمات مربوط به سیاست‌گذاری بازار گاز جهانی است.
چنین تحولی، وزن ژئوپلیتیکی گاز را از حوزه فنی به حوزه سیاست بین‌الملل منتقل می‌کند. تهران می‌خواهد با ایجاد سازمانی الزام‌آور، هماهنگی صادرات و سیاست‌گذاری بلندمدت را در چارچوب توافقات چندجانبه دنبال کند. نتیجه آن، شکل‌گیری «بلوک گازی اوراسیا» است؛ محور همکاری ایران، روسیه و قطر با شرکای آسیایی چون چین و هند که می‌تواند تعادل قدرت در بازار انرژی را جابه‌جا کند.
ایران معتقد است که در بازار گاز کنونی که تحت تأثیر مداخلات سیاسی قدرت‌های مصرف‌کننده قرار دارد، تنها نهاد حقوقی الزام‌آور می‌تواند نقش حافظ منافع تولیدکنندگان را ایفا کند. این تغییر ماهیت، گاز را از کالایی تابع شرایط ژئوپلیتیکی به کالایی با قدرت تنظیم‌کننده مستقل تبدیل خواهد کرد.
واکنش به توافق جهانی
ایران بر این باور است که باید گاز را از موقعیت تبعی در سیاست‌های اقلیمی غرب رها کند و آن را در قلب گذار انرژی قرار دهد. این رویکرد صرفاً اقتصادی نیست، بلکه سیاسی است. اگر گاز نقش پایه در امنیت انرژی اروپا و آسیا دارد، پس تولیدکنندگان آن باید نقش پایه در تصمیم‌سازی جهانی داشته باشند.
ایران معتقد است که در بازار گاز کنونی، تنها نهاد حقوقی الزام‌آور می‌تواند نقش حافظ منافع تولیدکنندگان را ایفا کند. این تغییر ماهیت، گاز را از کالایی تابع شرایط ژئوپلیتیکی به کالایی با قدرت تنظیم‌کننده مستقل تبدیل خواهد کرد.
چنین تحولی، وزن ژئوپلیتیکی گاز را از حوزه فنی به حوزه سیاست بین‌الملل منتقل می‌کند. تهران می‌خواهد با ایجاد سازمانی الزام‌آور، هماهنگی صادرات و سیاست‌گذاری بلندمدت را در چارچوب توافقات چندجانبه دنبال کند. نتیجه آن، شکل‌گیری «بلوک گازی اوراسیا» است؛ محور همکاری ایران، روسیه و قطر با شرکای آسیایی چون چین و هند که می‌تواند تعادل قدرت در بازار انرژی را جابه‌جا کند.
ایران برای ارتقای جایگاه GECF به «سازمان کشورهای صادرکننده گاز» (OGEC) تلاش می‌کند. این پیشنهاد در واقع تلاش برای تثبیت قدرت جمعی و ایجاد سازوکار الزام‌آور برای تصمیمات مربوط به سیاست‌گذاری بازار گاز جهانی است.
ایران معتقد است که در بازار گاز کنونی که تحت تأثیر مداخلات سیاسی قدرت‌های مصرف‌کننده قرار دارد، تنها نهاد حقوقی الزام‌آور می‌تواند نقش حافظ منافع تولیدکنندگان را ایفا کند. این تغییر ماهیت، گاز را از کالایی تابع شرایط ژئوپلیتیکی به کالایی با قدرت تنظیم‌کننده مستقل تبدیل خواهد کرد.
ایران معتقد است که باید گاز را از موقعیت تبعی در سیاست‌های اقلیمی غرب رها کند و آن را در قلب گذار انرژی قرار دهد. این رویکرد صرفاً اقتصادی نیست، بلکه سیاسی است. اگر گاز نقش پایه در امنیت انرژی اروپا و آسیا دارد، پس تولیدکنندگان آن باید نقش پایه در تصمیم‌سازی جهانی داشته باشند.
ایران معتقد است که در بازار گاز کنونی که تحت تأثیر مداخلات سیاسی قدرت‌های مصرف‌کننده قرار دارد، تنها نهاد حقوقی الزام‌آور می‌تواند نقش حافظ منافع تولیدکنندگان را ایفا کند. این تغییر ماهیت، گاز را از کالایی تابع شرایط ژئوپلیتیکی به کالایی با قدرت تنظیم‌کننده مستقل تبدیل خواهد کرد.
ایران معتقد است که باید گاز را از موقعیت تبعی در سیاست‌های اقلیمی غرب رها کند و آن را در قلب گذار انرژی قرار دهد. این رویکرد صرفاً اقتصادی نیست، بلکه سیاسی است. اگر گاز نقش پایه در امنیت انرژی اروپا و آسیا دارد، پس تولیدکنندگان آن باید نقش پایه در تصمیم‌سازی جهانی داشته باشند.
