تنظیم خانواده؛ سیاستی که به ضدخود تبدیل شد!
به گزارش وبسایت مجله خبری نو، دلایل کم رغبتی افراد برای فرزندآوری و افزایش تجرد و بالا رفتن سن ازدواج دلایل آشکاری دارند. شرایط ناثبات اقتصادی و معیشتی و ضعف حکمران در حمایت از ازدواج و تشکیل خانواده از دلایل مهم این اتفاقات هستند.
خانوارهای پرجمعیت دهه ۶۰ تجربه متفاوت و جذابی از فرزندآوری داشتند. داشتن ۳ تا ۴ فرزند در آن زمان در شمار کم جمعیت‌ها محسوب می‌شد. اما با گذشت زمان، وضعیت تغییر کرده و خانواده‌های ایرانی کوچک‌تر شده‌اند.
بر اساس آمارهای تعداد اعضای خانوار از ابتدای دهه ۷۰، روند نزولی جمعیت آغاز شده و تاکنون نیز ادامه داشته است. شاخص بعد خانوار در سال ۱۳۷۱ معادل ۴.۹۳ نفر گزارش شده بود و در دهه ۸۰ و ۹۰ در شیبی تند در مسیر سقوط جمعیت اعضای خانواده قرار گرفت.
بر اساس آخرین آمارهای بانک مرکزی، ۶.۱ درصد خانوارهای ایرانی یک نفره، ۲۲.۹ درصد دو نفره، ۲۸.۳ درصد سه نفره، ۲۸.۲ درصد چهار نفره و ۳.۲ درصد میانگین بعد خانوار در کشور برآورد شده است.
پراکندگی استانی این شاخص یک واقعیت مهم را برجسته می‌کند. ایران در آستانۀ یک دگرگونی ژرف جمعیتی قرار دارد. استان‌های سیستان‌وبلوچستان، هرمزگان و خوزستان با میانگین ۴، ۳.۷ و ۳.۶ نفر بزرگ‌ترین خانواده‌های کشور را دارند.
اما هرچه به شمال کشور می‌رویم، تصویر متفاوت می‌شود. گیلان با میانگین ۲.۵ نفر کوچک‌ترین خانوارهای ایران را به خود اختصاص داده است. ادامه این روند، منجر به افتادن در سیاه چاله جمعیتی خواهد شد.
رضا سعیدی، رئیس اداره جوانی جمعیت وزارت بهداشت می گوید: ایران سریع‌ترین کنترل و کاهش جمعیت را در دنیا رقم زده و از ۶.۵ فرزند برای هر خانواده به ۱.۵ فرزند رسیده‌ایم. برخی پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که ایران طی ۶۰ تا ۷۰ سال آینده به جمعیت ۴۰ میلیون خواهد رسید.
منبع: وبسایت تابناک
